رضایت‌‌مندی مراقبین سلامت شاغل در برنامه پزشک خانواده شهری ایران

پیش‌زمینه و هدف: : مراقبین سلامت به‌عنوان دستیار، پزشک خانواده شهری را در ارائه خدمات سلامت یاری می‌‌رسانند. رضایت مراقبین سلامت می‌‌تواند عامل مهمی در ماندگاری و ارائه جامع‌‌تر و کیفی‌‌تر خدمات سلامت محسوب می‌‌شود. این مطالعه به‌منظور بررسی سطح رضایت مراقبین سلامت استان‌‌های فارس و مازندران از برنامه پزشک خانواده شهری انجام گرفت. مواد و روش‌‌ها: این مطالعه مقطعی در زمستان 1395 انجام گرفت. 15 درصد مراقبین سلامت استان‌‌های فارس و مازندران به‌صورت تصادفی منظم انتخاب و مطالعه شدند. ابزار جمع‌‌آوری داده‌‌ها پرسشنامه خودساخته شامل متغیرهای فردی با 16 سؤال باز و بسته و رضایت‌‌مندی از برنامه پزشک خانواده شهری با 13 سؤال بسته در مقیاس لیکرت بود که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت. یافته‌‌ها: از 228 مراقب سلامت مطالعه شده، 133 نفر (3/58 درصد) شاغل استان فارس و 219 نفر (1/96 درصد) زن بودند. میانگین سطح رضایت از پزشکان خانواده شهری از 5 نمره، 9/0±90/3 و از رفتار جمعیت تحت پوشش 0/1±22/3 بود. رضایت کلی 8/54 درصد مراقبین سلامت بالاتر از حد متوسط (بالاتر از 5/3) بود. بین رضایت مراقبین سلامت و استان محل خدمت در هیچ‌‌کدام از موضوعات موردبررسی اختلاف معنی‌‌دار وجود نداشت (05/0<p). بین رضایت کلی مراقبین سلامت و تمایل به ماندگاری رابطه مستقیم معنی‌‌دار وجود داشت (197/0=r و 000/0=p). بحث و نتیجه‌‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که رضایت‌‌مندی مراقبین سلامت از عملکرد پزشکان خانواده بالاتر از حد متوسط و از جمعیت تحت پوشش در حد متوسط بود. پیشنهاد می‌‌گردد برنامه‌‌های مداخله‌‌ای به‌منظور ارتقای رضایت‌‌مندی در سطوح مختلف طراحی و اجرا گردد.